Vaig conèixer en Carles pels vols del 2008, quan jo començava a tenir activitat amb Feceminte, la federació d'instal·ladors de telecoms a Catalunya. Quan em tocava reunir-me amb ell, sabia que no m'avorriria gens :). Sempre tenia un somriure i una broma a punt. I si calia fer algun comentari punyent, sabies perfectament de qui vindria. Sempre amb bona intenció i de bones maneres, era un artista per fer-te saber que no funcionava o que no estaves fent bé. Quan això de la TDT va agafar ritme i ens vam haver de posar les piles fent bolos pel territori, ell sempre hi era. Entomant preguntes incòmodes, sortint amb un argument de lògica demolidora que feia apaivagar els ànims, creant un relat que ajudava tothom a anar divulgant les bondats de la nova tele. Vaig aprendre'n molt d'en Carles. Recordo un dia que, després d'un bolo, se m'apropa i em diu tot murri: 'Ei Xavi, ho has fet de p**a m**e, però has de perdre 10 kilos!'. Ostia, em vaig quedar mirant-lo, i el tiu es partia. Jo també. Ho he de reconèixer. Ara, quan hi penso, era ben cert, Carles, i els vaig perdre! Quan vaig decidir marxar al Regne Unit, ell va ser el primer a qui vaig anar a veure al CTTI, per fer un cafè i explicar-li l'aventura. M'encantava parlar amb ell; era un tiu amb un sentit comú impressionant, algú que et podia simplement fer veure quelcom que caigués pel seu pes i que no estaves veient. El trobare molt a faltar. Jo no sabia del seu estat des del 27/12, i em va estranyar que no fes aquest any allò de la Grossa que feia cada any. L'anava a trucar aquesta setmana just abans de tornar uns dies a Barcelona per dir-li: 'Carles! Que et fas gran! Que no te n'has recordat aquest any?' i fer-li la broma... Ahir vaig saber que no, que no era això. Descansa en pau, amic; et recordaré sempre amb un somriure.
top of page
Per veure-ho en funcionament, ves al teu lloc en línia.
Comentarios (0)
bottom of page